Nynorskordboka
paprika
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein paprika | paprikaen | paprikaar | paprikaane |
| paprikaer | paprikaene | ||
Opphav
gjennom tysk og ungarsk frå serbokroatisk; opphavleg av latin piper ‘pepar’Tyding og bruk
- art i søtvierfamlien med sortar som kan grupperast i grønsakpaprika (mild) og krydderpaprika (sterk);spansk pepar;Capsicum annuum
- frukt av slik plante, nytta som grønsak eller som krydder
- krydder av tørka paprikafrukter
Døme
- strø paprika på omeletten