Nynorskordboka
paladin
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein paladin | paladinen | paladinar | paladinane |
Opphav
gjennom italiensk eller fransk; frå latin palatinus ‘embetsmann ved hoffet’Tyding og bruk
- i gammal fransk heltedikting: kvar av dei tolv riddarane i følgjet til Karl den store;helt (1) som kjemper mot urett
- ukritisk tilhengjar;følgjesvein, våpendragar (1)