Nynorskordboka
organ
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit organ | organet | organ | organa |
Opphav
gjennom latin; frå gresk organon, opphavleg ‘reiskap’Tyding og bruk
- avgrensa del av plante, dyr eller menneske som har ein viss funksjon
Døme
- hjarte og lunger er indre organ
- som etterledd i ord som
- andingsorgan
- kjønnsorgan
- sanseorgan
Døme
- han har eit kraftig organ
- blad eller skrift som har til føremål å fremje visse synsmåtar;
Døme
- avisa er organ for opposisjonen
- som etterledd i ord som
- husorgan
- venstreorgan
- (samfunns)institusjon med faste oppgåver
Døme
- ta saka opp i dei ulike organa i partiet
- som etterledd i ord som
- kontrollorgan
- partiorgan
- samarbeidsorgan