Nynorskordboka
odontolog
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein odontolog | odontologen | odontologar | odontologane |
Opphav
frå gresk , av odous (genitiv odontos) ‘tann’, jamfør -logTyding og bruk
person som er utdanna i eller studerer odontologi;