Nynorskordboka
mute 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei mute | muta | muter | mutene |
Opphav
norrønt múta; av mute (3Tyding og bruk
gåve eller pengar som ein gjev i løynd for å påverke nokon til sin eigen fordel;
Døme
- ta imot muter