Artikkelside

Nynorskordboka

middag

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein middag	middagen	middagar	middagane

Opphav

norrønt miðdagr

Tyding og bruk

midten av dagen, ikring klokka tolv;
tid da ein et middag (2)
Døme
- det skjedde ved laurdag middag
- - ettermiddag
  - føremiddag
hovudmåltid midt på dagen eller seinare
Døme
- ete middag;
- ha småsei til middag;
- be nokon på middag
- - festmiddag
  - gallamiddag

Faste uttrykk

ikkje hugse frå klokka tolv til middag
vere gløymsk
sove/kvile middag
ta ein kvil etter middag (2);
jamfør middagskvil
dei vaksne sov middag medan dei små leikte;
eg må kvile middag kvar dag