Nynorskordboka
makulatur
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein makulatur | makulaturen | makulaturar | makulaturane |
Opphav
frå mellomalderlatin; av latin maculare ‘setje flekker på’Tyding og bruk
papir som skal makulerast