Nynorskordboka
barn
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit barn | barnet | barn | barna |
| born | borna | ||
Opphav
norrønt barn; samanheng med bere (3Tyding og bruk
- avkom etter menneske i første leddet;unge
Døme
- få barn;
- foreldre og barn
- nyfødd barn
Døme
- fø eit velskapt barn;
- det står bra til med mor og barn
- person som ikkje er vaksen (1, 1);person som ikkje har nådd myndigalder
Døme
- uskuldig som eit barn;
- av barn og fulle folk får ein høyre sanninga;
- filmen er ikkje tillaten for barn
- person i forhold til ei trus- eller åndsretning
Døme
- Guds barn
- som etterledd i ord som
- blomsterbarn
- soknebarn
- umogen, naiv person
Døme
- han er eit stort barn
Faste uttrykk
- barn av si tidperson prega av tida han eller ho lever i
- brent barn skyr eldenein unngår å gjere same feilen to gonger
- gjere med barngjere gravid
- gå med barnvere gravid
- ikkje mors beste barnperson med tvilsam karakter
- Israels barnjødane
- kjært barn har mange namnsame sak eller fenomen kan ha fleire nemningar
- like barn leiker bestfolk som liknar kvarandre, går best saman
- setje barn pågjere gravid
- setje barn til verdafå barn;
fø - vere berre barnetvere svært ung
- vere med barnvere gravid