Nynorskordboka
kål
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kål | kålen | kålar | kålane |
Opphav
norrønt kál; opphavleg frå gresk kaulosTyding og bruk
- plante av slekta Brassica i krossblomfamilien
- blad eller hovud av kål (1)
Døme
- servere kål til steika
Faste uttrykk
- gjere kål påøydeleggje, gjere ende på
- koke bort i kålenkome bort i snakk, ikkje bli til noko