Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Artikkelside

Til framsida

Nynorskordboka

kvitter

substantiv inkjekjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
eintalfleirtal
ubunden formbunden formubunden formbunden form
eit kvitterkvitteretkvitterkvittera

Opphav

jamfør norrønt kvittr ‘rykte’; av kvitre

Tyding og bruk

  1. song frå småfuglar;
    fuglekvitring
  2. laust rykte;