Nynorskordboka
kvelpe, kvalpe
kvelpa, kvalpa
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å kvalpaå kvalpe | kvalpar | kvalpa | har kvalpa | kvalp!kvalpa!kvalpe! |
| å kvelpaå kvelpe | kvelpar | kvelpa | har kvelpa | kvelp!kvelpa!kvelpe! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| kvalpa + substantiv | kvalpa + substantiv | den/det kvalpa + substantiv | kvalpa + substantiv | kvalpande |
| kvelpa + substantiv | kvelpa + substantiv | den/det kvelpa + substantiv | kvelpa + substantiv | kvelpande |
Tyding og bruk
fø kvelpar
Døme
- hunden hadde kvelpa;
- revetispa kvelpa i hiet