Nynorskordboka
balanse
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein balanse | balansen | balansar | balansane |
Uttale
balanˊse; balanˊgseOpphav
frå fransk; av latin bilanx ‘med to skåler’Tyding og bruk
- vektstong(system) til å halde noko i jamvekt
Døme
- balansen i eit ur
- i overført tyding: det at to eller fleire aspekt er høveleg tilpassa kvarandre;
Døme
- finne ein god balanse mellom jobb og fritid;
- balansen mellom tilbod og etterspurnad;
- sjeleleg balanse
- oversyn (2) over formue
Døme
- setje opp balanse ved årsskiftet
- jamvekt mellom inntekter og utgifter i ein rekneskap;
Døme
- rekneskapen viser balanse