Nynorskordboka
kulminasjon
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kulminasjon | kulminasjonen | kulminasjonar | kulminasjonane |
Opphav
jamfør kulminereTyding og bruk
- høgdepunkt i eit forløp eller ei utvikling;
Døme
- det var kulminasjonen av mange års hardt arbeid
- høgaste eller lågaste punktet på bana til ein himmellekam;