Nynorskordboka
krit 2
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit krit | kritet | krit | krita |
Opphav
av lågtysk krite; frå latin creta, opphavleg ‘jord frå Kreta’Tyding og bruk
- kvit eller lysegrå kalkstein frå krittida
- stykke av krit (2, 1)
Døme
- skrive med krit på tavla