Nynorskordboka
krans
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein krans | kransen | kransar | kransane |
Opphav
norrønt kranz; frå lågtyskTyding og bruk
- ringforma fletting av blomstrar, blad og anna prydmateriale
Døme
- leggje krans på båra
- som etterledd i ord som
- blomekrans
- laurbærkrans
- æreskrans
- samling av kransar, no oftast eit grantre, på mønet på nybygg;jamfør kranselag
- øvste eller ytste kant av noko ringforma
Døme
- kransen på omnen er laus
- som etterledd i ord som
- murkrans