Nynorskordboka
krampe 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein krampe | krampen | krampar | krampane |
Opphav
frå lågtysk; samanheng med krumTyding og bruk
uvilkårleg, meir eller mindre sterk samandraging av musklar
Døme
- få krampe;
- ha krampe
Faste uttrykk
- til krampa tar einalt ein orkar