Nynorskordboka
kork 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kork | korken | korkar | korkane |
Opphav
gjennom tysk og spansk; frå latin cortex ‘bork’Tyding og bruk
- ytre del av bork på tre
- glatt, mjuk bork hos visse søreuropeiske eikeslag
- gjenstand av kork (1, 2)
Døme
- flyte som ein kork
- kapsel eller propp til å tette (flaske)opningar med
Døme
- setje i korken på flaska
- som etterledd i ord som
- patentkork
- skrukork
Faste uttrykk
- lukte på korkensmake alkohol