Nynorskordboka
kommittent
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein kommittent | kommittenten | kommittentar | kommittentane |
Opphav
frå latin; jamfør komitéTyding og bruk
person som gjev ein annan eit oppdrag eller ei fullmakt;
person som overlèt til ein annan å drive handel for seg;
jamfør kommisjonær