Nynorskordboka
kombinasjon
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kombinasjon | kombinasjonen | kombinasjonar | kombinasjonane |
Opphav
frå seinlatin; jamfør kombinereTyding og bruk
- det å kombinere to eller fleire delar
Døme
- studiet er ein kombinasjon av teori og praksis;
- ein heldig kombinasjon av stil og styrke
- samanstilling av tal eller andre teikn i ei bestemd rekkjefølgje
Døme
- ein må kjenne kombinasjonen til låsen for å kunne opne han
- i idrett: rekkjefølgje av handlingar
Døme
- laget har trent på fleire kombinasjonar i angrepet