Nynorskordboka
klekkje, klekke 2
klekkja, klekka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å klekkaå klekke | klekker | klekte | har klekt | klekk! |
| å klekkjaå klekkje | klekkjer |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| klekt + substantiv | klekt + substantiv | den/det klekte + substantiv | klekte + substantiv | klekkande |
| klekkjande | ||||
Opphav
norrønt klekjaTyding og bruk
- få fram avkom or egg, rogn med varme;
- i overført tyding: pønske ut, ha i emning
Døme
- klekkje ut ein plan