Nynorskordboka
klake 2
klaka
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å klakaå klake | klakar | klaka | har klaka | klak!klaka!klake! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| klaka + substantiv | klaka + substantiv | den/det klaka + substantiv | klaka + substantiv | klakande |
Opphav
av klake (1Tyding og bruk
om jord: stivne av frost;
få ei skorpe av is
Døme
- jorda klaka