Nynorskordboka
avskape
avskapa
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å avskapaå avskape | avskaparavskaper | avskapte | har avskapt | avskap! |
| avskapar | avskapa | har avskapa | avskap!avskapa!avskape! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| avskapt + substantiv | avskapt + substantiv | den/det avskapte + substantiv | avskapte + substantiv | avskapande |
| avskapa + substantiv | avskapa + substantiv | den/det avskapa + substantiv | avskapa + substantiv | |
Tyding og bruk
lage om;
Døme
- andletet er avskapt av smerte