Nynorskordboka
kjensle
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei kjensle | kjensla | kjensler | kjenslene |
Opphav
norrønt kensla ‘attkjenning’Tyding og bruk
- evne til å kjenne (2, 2);
Døme
- merke ei pirrande kjensle i huda;
- miste kjensla i handa
- (umedviten) psykisk reaksjon på ein situasjon;sinnstilstand som følgje av sanseinntrykk
Døme
- ha skiftande kjensler;
- ha varme kjensler for nokon;
- politikaren spelar på kjenslene til veljarane;
- glede er ei fin kjensle;
- du må ikkje leike med kjenslene mine
- (evne til) medkjensle
Døme
- eig du ikkje kjensler?
- synspunkt som ikkje byggjer på viten;
Døme
- ha ei kjensle av at kvelden blir bra;
- eg hadde ei dårleg kjensle heilt frå starten av;
- få kjensla av å bli sett av læraren