Nynorskordboka
kjempe 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei kjempe | kjempa | kjemper | kjempene |
Opphav
norrønt kempa; samanheng med kamp (1Tyding og bruk
- særs stor og sterk person;jamfør gigant (1) og rise (1
Døme
- kjempa Goliat
- særs dugande, framståande person;
Døme
- han var ei kjempe i kampen for sosial rettferd
- plante i slekta Plantago med blad i rosett og små blomstrar i tett aks eller hovud
Døme
- groblad høyrer til kjempene