Nynorskordboka
karabin
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein karabin | karabinen | karabinar | karabinane |
Opphav
av fransk carabine, av carabin ‘karabinier’Tyding og bruk
- kort og lett gevær, tidlegare nytta av kavaleristar
Døme
- dei fekk ordre om å lade karabinane
Døme
- ein treng karabinar til å feste taua