Nynorskordboka
gevær
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit gevær | geværet | gevær | geværa |
Opphav
frå tysk; samanheng med verje (2Tyding og bruk
handskytevåpen med langt løp;
- som etterledd i ord som
- jaktgevær
- haglgevær
- maskingevær
- salonggevær
Faste uttrykk
- i geværmed våpen;
i full beredskap - presentere geværgjere honnør ved å halde geværet loddrett framfor brystkassa med munninga opp
- på aksel gevær!brukt i militært kommandorop om å kvile eit gevær mot skuldra