Nynorskordboka
kalott
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kalott | kalotten | kalottar | kalottane |
Opphav
frå fransk , diminutiv av cale, samanheng med écale ‘skolm, skal’; opphavleg germanskTyding og bruk
- tettsitjande, skålforma lue utan brem
- noko som liknar ein kalott (1);del av kuleflate
- som etterledd i ord som
- Nordkalotten