Nynorskordboka
kalkun
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kalkun | kalkunen | kalkunar | kalkunane |
Opphav
av nederlandsk kalkoen, av kalkoense haan ‘hane frå Calicut’ (ut frå den trua at Amerika var ein del av India); i tydinga ‘mislukka film’ etter engelsk turkey ‘kalkun’, i overført tyding ‘fiasko, flopp’, truleg fordi fuglen ikkje kan flygeTyding og bruk
- opphavleg mellomamerikansk tam hønsefugl med stor vifteforma hale;Meleagris gallopavo
- kjøt av kalkun (1)
Døme
- ete kalkun til jul
- pretensiøs, men heilt mislykka film