Nynorskordboka
inndra, inndrage
inndraga
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å inndra | inndrar | inndrog | har inndradd | inndra! |
| har inndratt | ||||
| inndreg | har inndrege | |||
| å inndragaå inndrage | inndrag! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| inndradd + substantiv | inndradd + substantiv | den/det inndradde + substantiv | inndradde + substantiv | inndragande |
| inndratt + substantiv | inndratt + substantiv | den/det inndratte + substantiv | inndratte + substantiv | |
| inndregen + substantiv | inndrege + substantiv | den/det inndregne + substantiv | inndregne + substantiv | |
Tyding og bruk
Døme
- politiet ville inndra førarkortet
- kalle inn og kjenne ugyldig
Døme
- inndra løyvet