Nynorskordboka
immunitet
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein immunitet | immuniteten | immunitetar | immunitetane |
Tyding og bruk
- det å vere uimottakeleg for smitte;det å vere immun
Døme
- mange har opparbeidd immunitet mot denne sjukdomen
- i jus: fridom frå ansvar eller straff for utanlandsk diplomat og (i visse høve) innanlandsk parlamentsmedlem
Døme
- strafferettsleg immunitet;
- diplomatisk immunitet;
- parlamentarisk immunitet