Artikkelside

Nynorskordboka

hug 1

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein hug	hugen	hugar	hugane

Opphav

norrønt hugr

Tyding og bruk

sinn (1, 1), tankar (1
Døme
- vere lett i hugen;
- mora vende hugen hans
lyst, trå, dragnad (mot noko)
Døme
- ha hug på noko;
- hugen hans stod til sjøen;
- han fekk hug til å reise ut
førebod, varsel om at eit menneske er i kjømda
Døme
- eg høyrde hugen hans

Faste uttrykk

hard i hugen
djerv, hardhjarta
kome i hug
hugse, minnast; tenkje på
leike i hugen
vere i tankane