Nynorskordboka
hopp 1
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit hopp | hoppet | hopp | hoppa |
Opphav
norrønt hoppTyding og bruk
- det å hoppe (2, 1);
Døme
- han gjorde eit langt hopp;
- haren kom i lange hopp
- hopping som idrettsgrein (til dømes på ski eller i friidrett)
Døme
- Noreg gjorde det best i hopp og løp;
- vere med både i hopp og langrenn
- oppbygnad i skibakke til å ta sats frå
Døme
- han kom skeivt ut frå hoppet
- i overført tyding: sprang (1, 2)
Døme
- framstillinga gjer her eit hopp fram til 1950;
- utviklinga har gjort eit stort hopp framover