Nynorskordboka
furu, fure 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei fure | fura | furer | furene |
| ei furu | furua | furuer | furuene |
Opphav
norrønt furaTyding og bruk
- (slekt av) bartre i furufamilien;Pinus
Døme
- ei stor furu
- kollektivt:
- furua står tett
- materiale av furu (1)
Døme
- eit bord i eller av fure