Nynorskordboka
fullnad
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein fullnad | fullnaden | fullnadar | fullnadane |
| fullnader | fullnadene | ||
Opphav
norrønt fullnaðrTyding og bruk
- det som trengst;stor nok mengd;rikeleg mengd, overflod, fylle
Døme
- ha, få fullnad (av noko);
- til fullnad(s) – nok; heilt ut;
- få att til fullnads
- som adverb: fullt ut
- det er fullnad nok
- høgaste punkt, klimaks
Døme
- nå sin fullnad
Døme
- gjere fullnad (for seg) – fylle oppgåva si