Nynorskordboka
føreløpar, forlaupar, forløpar, førelaupar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein førelaupar | førelauparen | førelauparar | førelauparane |
| ein føreløpar | føreløparen | føreløparar | føreløparane |
| ein forlaupar | forlauparen | forlauparar | forlauparane |
| ein forløpar | forløparen | forløparar | forløparane |
Opphav
av tysk Vorläufer, opphavleg om speidar som blei send framfor ein hærTyding og bruk
- bodberar som blir send i førevegen;jamfør herold
- person som brøyter vegen for andre
Døme
- Edvard Munch var ein føreløpar for ekspresjonismen
Døme
- den første føreløparen for jordskjelvet
- i sjøfart: vaier, tau eller liknande med krok til å hekte på krankrok eller annan reiskap til heising