Nynorskordboka
eksistens
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein eksistens | eksistensen | eksistensar | eksistensane |
Opphav
av latin existentiaTyding og bruk
- det å finnast eller vere til;jamfør eksistere (1)
Døme
- føresetnaden for menneskeleg eksistens;
- det såg dårleg ut for den vidare eksistensen til skulen
Døme
- kjempe for eksistensen;
- sikre seg ein trygg eksistens
- særleg i fleirtal: person av ein viss type
Døme
- forvirra og einsame eksistensar;
- tvilsame eksistensar