Nynorskordboka
eksaminere
eksaminera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å eksamineraå eksaminere | eksaminerer | eksaminerte | har eksaminert | eksaminer! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| eksaminert + substantiv | eksaminert + substantiv | den/det eksaminerte + substantiv | eksaminerte + substantiv | eksaminerande |
Opphav
frå latin ‘granske’Tyding og bruk
- stille spørsmål eller gje oppgåver ved munnleg eller praktisk eksamen;
Døme
- eksaminere nokon i norsk
- spørje ut nøye;
Døme
- han vart eksaminert om alt han hadde gjort;
- forsvararane eksaminerte henne grundig