Nynorskordboka
døs
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein døs | døsen | døsar | døsane |
Opphav
frå lågtysk; samanheng med dus (2Tyding og bruk
søvnliknande tilstand med svekt medvit
Døme
- liggje i ein døs;
- gå som i ein døs