Nynorskordboka
dyffel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein dyffel | dyffelen | dyflar | dyflane |
Opphav
gjennom lågtysk, frå nederlandsk; etter namnet på byen Duffel i BelgiaTyding og bruk
- tjukt ulltøy med halvlang lo (1, 2)
- halvlang frakk laga av dyffel (1);
Døme
- ta på seg dyffelen og gå ut