Nynorskordboka
dur 2
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein dur | duren | durar | durane |
Opphav
gjennom tysk; frå latin durus ‘hard’Tyding og bruk
Døme
- songen går i dur
- i overført tyding: glad og optimistisk stemning
- livet går både i dur og moll
- einsformig måte
Døme
- i same duren
Faste uttrykk
- i den duri den retninga
- det var i november eller noko i den dur