Nynorskordboka
føreprøve, forprøve
substantiv hankjønn eller hokjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hankjønn | ein føreprøve | føreprøven | føreprøvar | føreprøvane |
| ein forprøve | forprøven | forprøvar | forprøvane | |
| hokjønn | ei føreprøve | føreprøva | føreprøver | føreprøvene |
| ei forprøve | forprøva | forprøver | forprøvene | |
Tyding og bruk
- prøve (1, 1) som testar forkunnskapar
Døme
- føreprøve i latin
- prøve (1, 3) som førebuing til ei framsyning, konkurranse eller liknande
Døme
- bli skada under føreprøvene
- i kjemi: prøve (1, 4) teken før arbeiding med eit materiale, som såleis utgjer eit viktig grunnlag for samanlikning
Døme
- ta ei føreprøve av ei kjemisk blanding