Nynorskordboka
ligatur
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein ligatur | ligaturen | ligaturar | ligaturane |
Opphav
frå latin, av ligare ‘binde’Tyding og bruk
- forbinding av blodåre for å stanse blødning
- tråd som blir brukt til ligatur (1)
- skriftteikn som er sett saman av to eller fleire samanstøypte bokstavar
- samandraging av to eller fleire notar med same tonehøgd til éin einskild, markert med ein boge