Nynorskordboka
bilkollektiv
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit bilkollektiv | bilkollektivet | bilkollektiv | bilkollektiva |
Tyding og bruk
samanslutning der fleire eig og deler utgifter til eit visst tal bilar;
jamfør kollektiv (1, 1)