Nynorskordboka
detronisere
detronisera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å detroniseraå detronisere | detroniserer | detroniserte | har detronisert | detroniser! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| detronisert + substantiv | detronisert + substantiv | den/det detroniserte + substantiv | detroniserte + substantiv | detroniserande |
Opphav
gjennom latin thronus; frå gresk thronos ‘trone’Tyding og bruk
- støyte frå trona;
Døme
- kongen vart detronisert
- i overført tyding: ta leiarstillinga frå
Døme
- bli detronisert av den hardaste konkurrenten
- brukt som adjektiv
- ein detronisert skikonge