Nynorskordboka
avsetje, avsette
avsetja, avsetta
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å avsetjaå avsetje | avset | avsette | har avsett | avset! |
| å avsettaå avsette | avsett! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| avsett + substantiv | avsett + substantiv | den/det avsette + substantiv | avsette + substantiv | avsetjande |
| avsettande | ||||
Tyding og bruk
- gje avskil (frå eit embete, ei stilling, eit verv);setje av;seie opp
Døme
- avsetje trenaren på grunn av dårlege resultat
- reservere for eit visst føremål
Døme
- avsetje pengar til utdanninga