Bokmålsordboka
utrigget, utrigga
adjektiv
entall | flertall | ||
---|---|---|---|
hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
utrigga | utrigga | utrigga | utrigga |
utrigget | utrigget | utriggede | utriggede |
utriggete | utriggete |
entall | flertall | ||
---|---|---|---|
hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
utrigga | utrigga | utrigga | utrigga |
utrigget | utrigget | utriggede | utriggede |
utriggete | utriggete |