Bokmålsordboka
utrigget, utrigga
adjektiv
| entall | flertall | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
| utrigga | utrigga | utrigga | utrigga |
| utrigget | utrigget | utriggede | utriggede |
| utriggete | utriggete | ||
| entall | flertall | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
| utrigga | utrigga | utrigga | utrigga |
| utrigget | utrigget | utriggede | utriggede |
| utriggete | utriggete | ||