Bokmålsordboka
stinge
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å stinge | stinger | stinga | har stinga | sting! |
| stinget | har stinget | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| stinga + substantiv | stinga + substantiv | den/det stinga + substantiv | stinga + substantiv | stingende |
| stinget + substantiv | stinget + substantiv | den/det stingede + substantiv | stingede + substantiv | |
| den/det stingete + substantiv | stingete + substantiv | |||
Opphav
norrønt stingaBetydning og bruk
nå sjelden: stikke;
jamfør stungen