Bokmålsordboka
selvbebreiding, sjølbebreiding
substantiv hankjønn eller hunkjønn
kjønn | entall | flertall | ||
---|---|---|---|---|
ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
hankjønn | en selvbebreiding | selvbebreidingen | selvbebreidinger | selvbebreidingene |
en sjølbebreiding | sjølbebreidingen | sjølbebreidinger | sjølbebreidingene | |
hunkjønn | ei/en selvbebreiding | selvbebreidinga | selvbebreidinger | selvbebreidingene |
ei/en sjølbebreiding | sjølbebreidinga | sjølbebreidinger | sjølbebreidingene |
Betydning og bruk
det å bebreide seg selv;