Bokmålsordboka
kongruensbøyning, kongruensbøying
substantiv hankjønn eller hunkjønn
| kjønn | entall | flertall | ||
|---|---|---|---|---|
| ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
| hankjønn | en kongruensbøying | kongruensbøyingen | kongruensbøyinger | kongruensbøyingene |
| en kongruensbøyning | kongruensbøyningen | kongruensbøyninger | kongruensbøyningene | |
| hunkjønn | ei/en kongruensbøying | kongruensbøyinga | kongruensbøyinger | kongruensbøyingene |
| ei/en kongruensbøyning | kongruensbøyninga | kongruensbøyninger | kongruensbøyningene | |