Bokmålsordboka
struping
substantiv hunkjønn eller hankjønn
kjønn | entall | flertall | ||
---|---|---|---|---|
ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
hankjønn | en struping | strupingen | strupinger | strupingene |
hunkjønn | ei/en struping | strupinga |
kjønn | entall | flertall | ||
---|---|---|---|---|
ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
hankjønn | en struping | strupingen | strupinger | strupingene |
hunkjønn | ei/en struping | strupinga |